...

بازی نسبت به نسخه اول همون مقدار که پیشرفت کرده به همون میزان هم افت داشته! سیستم مبارزات, گرافیک و نور پردازی, داستان کلی بازی (به خصوص فلش بک ها و همینطور رابطه Blazkowicz با Caroline که رنگ و بوی تازه ای به بازی اضافه کردن) از جمله مواردی هستن که نسبت به نسخه اول پیشرفت کردن...اما از طرف دیگه نحوه نچندان جالب روایت داستان و همینطور گیم پلی بازی نسبت به نسخه قبل ضعیف تر عمل میکنن , همچنین بارها در طول بازی سکانس ها و مکالمات کلیشه ای رو مشاهده میکنیم که به جای کمک بیشتر به بازی ضربه میزنن....در کل تمامی این موارد باعث میشن که نسخه دوم هم صرفا یک عنوان خوب نامیده بشه نه بیشتر!

نسبت به سایر شبیه ساز های پرواز تجربه جالب و متفاوتی رو ارائه میده, اما از اونجایی که بازی سبکش آرکید هست و محتویات کمی هم داره بنظرم موبایل و یا VR پلتفرم های بهتری می تونستند باشن

cuphead بدون هیچ شکی یکی از خلاقانه ترین و پر جزییات‌ترین عناوینی هست که تجربه کردم, از رفرنس‌های جذاب بازی گرفته تا سناریو هایی که در طول مراحل رخ میده همگی نشان دهنده‌ی استعداد و زحمت زیاد MDHR هستند...تنها ایرادی که میشه به بازی گرفت سختی غیر قابل قبول تعداد کمی از مراحل هست که برای تکمیل کردنشون علاوه بر مهارت به مقداری شانس هم نیاز دارن!...بی صبرانه منتظر عنوان بعدی این استودیو هستم:)

warhammer 2 در برخی موارد هنوزم مشکلات نسخه های اخیر سری توتال وار رو یدک میکشه ولی در مقایسه با نسخه‌ی نخست (وارهمر) عنوان بهتر و کامل‌تری به حساب میاد, به خصوص campaign بازی که به لطف vortex به تجربه لذت بخش‌تری تبدیل شده...

با اینکه بازی هنوزم تجربه‌ی خوبی ارائه میده اما نحوه پر ایراد روایت داستان بزرگ ترین ضربه رو بهش وارد کرده...

انگاره علاوه بر اینکه بهترین بازی ایرانی هست که تاحالا تجربه کردم, قطعا به صورت کلی هم یکی از بهترین بازیهای سبک پازل و معمایی نیز محسوب میشه, از طراحی های خلاقانه و بی نظیر بازی گرفته تا موسیقی بسیار خفنش که به خوبی با تم بازی مچ شده....در کنار مراحل اصلی بازی بخش نگارخانه هم بسیار جالب و سرگرم کننده است...امیدوارم در آینده چه از سازنده این بازی و چه از دیگر بازیسازان ایرانی آثاری باکیفیت مثل انگاره ببینیم:)

doom با دوربین ایزومتریک:D....شخصا تم سایبرپانکی بازی رو خیلی دوست داشتم و همینطور گیم پلی سرعتی بازی هم چالش بر انگیز و لذت بخش بود...اما از طرف دیگه با اینکه در طول بازی آیتم ها و دشمنان جدیدی اضافه میشه اما باز هم به اونصورت نمیتونن مانع تکراری شدن روند بازی بشن.

متاسفانه همچنان انتخاب ها فقط روی شخصیت های فرعی تاثیر میزارن و اندینگ های بازی فقط به همون آخرین سوال/جواب بازی در فصل سوم وابسته هستند...اما از اونجایی که بازی پیش در آمدی بر نسخه اصلی هست تا جدودی میشه از این موضوع عبور کرد...البته از طرف دیگه روایت داستان و شخصیت پردازی کارکتر ها (که حتی بنظرم نسبت به مجموعه اصلی هم پیشرفت هایی داشته) و همچنین موسیقی بی نظیر بازی اونقدر خوب هستن که لذت کافی رو ببرید, همینطور بنظرم سیستم Backtalk هم جایگزین شایسته ای برای قدرت های مکس بود و کاربرد خوبی داشت....(در کل هم شخصا رابطه دوستی chloe & rachel برام جالب تر از chloe & max بود)

نسخه قبل بازی یکی از بهترین rpg هایی بود که تجربه کردم...نسخه دوم هم به بهترین شکل ممکن مسیر موفقیت بازی رو ادامه داده, از موسیقی بی نظیر بازی گرفته تا گرافیک خوش رنگ و چشم نوازش...از شخصیت های دوست داشتنی گرفته تا دنیای پر جزییات بازی, همه و همه باعث میشن که یکی از بهترین های این ژانر رو تجربه کنید...تنها ایرادات بازی (که تقریبا تو نسخه قبل هم بودن) مشکلات فنی و باگ ها و به خصوص journal چرت بازی هستن :D