فقط می تونم بگم شاهکار

خیلی بازی خوش گرافیکی بود اونم برا اون زمانا. جالب تر از همه تخریب پذیری بازی بود. تاحالا تو هیچ بازی استراتژی ای همچین تخریب پذیری با جزئیاتی ندیده بودم. داستان بازی بعضی جاها افت می کرد در کل داستانش نقطه قوتش نبود ولی گیم پلی خاصی که داشت و شبیه هیچ بازی استراتژی دیگه ای نبود ازش یه بازی به یاد موندنی ساخته بود

بازی در حد 10 هست ولی هوش مصنوعی خیلی پایینش به من اجازه نمی ده نمره 10 بهش بدم

این دیگه چه بازی ایه؟ این واقعا هاف لایفه. هاف لایف 1 کجا این یکی نسخه کجا. مگه می شه این همه فرق داشته باشن با هم؟ من که جرأت ندارم راجب گرافیک بازی حرف بزنم؛ سال 2004 و یه بازی با همچین کیفیتی!! گرافیک بازی حتی از خیلی بازیایی هم که الان منتشر می شن بهتر بود. گیم پلیو خیلی بهبود داده بودن. گان پلیم واقعا پیشرفت کرده بود. داستان بازی این دفعه واقعاً فوق العاده بود و حرف نداشت. ولو با ساختن این بازی واقعاً شاهکار کرده. منتهی از اونجایی که من رو تموم شدن بازیا خیلی حساسم اون نیم نمره ایو هم که ند

واقعا یکی از واقع گرایانه ترین بازی های تاریخی استراتژی هست. این نسخه از توتال وار واقعا یه انقلابو توی بازی های استراتژی درست کرد. بازی در حدی واقعی بود که اگه شما به فرض نیزه داراتونو سمت دشمن بفرستید و تو همون حین سمت دشمن تیر اندازی کنین ممکن بود تیر به نیروهای خودی هم بخوره. البته هوش مصنوعی بازی خیلی جاها کار دست من و دشمنام می داد. بازی هم واقعا سخت بود. تصمیم گیر راجب سیاست ها و رسیدگی به شهر ها هم یکی از سخت ترین کار های تو بازی بود. اما برعکس جنگ توی بازی به سختی سیاست چیدن نبود و اگه یه تاکتیک خوب برای نیرو هاتون می چیدین خیلی راحت می تونستید دشمنو حتی با تعداد نفرات کم تر ببرید. همونطور که گفتم بازی خیلی سخت بود و من نتونستم حتی یه بار توی بازی برنده شم

بازی به شدت نسبت به نسخه قبلی پیشرفت داشته و سیاست ها خیلی جدی تر شده طوری که برنده شدن توی بازی واقعا سخته. اول که بازیو خریده بودم وقتی فهمیدم ایران رو نداره خیلی ناراحت شدم چون توی نسخه قبلی ایران بود ولی بعدا که فهمیدم یه DLC براش دادن بیرون که توش ایرانم هست واقعا خوشحال شدم. همونطور که گفتم بازی خیلی سخت شده بود و باید بهترین تصمیمات رو می گرفتین به خاطر همین من یه بار بیشتر نتونستم بازیو ببرم. اون دستی هم که بردم با روم تراژان بازی کردم. به علاوه اینکه روی رهبرا هم حسابی کار شده بود و این

یادش به خیر. عجب بازی بود. مخصوصا وقتی با فامیل بازی می کردیم چقد خوش می گذشت

بی نهایت منظرشم و مطمئنم یه شاهکار دیگه از اینفینیتی واردو قراره ببینم

من اصلا از سبک بتل رویال خوشم نمیاد ولی بازی با رنگ بندی و محیط های متنوعی که داره به بازی تبدیل شده که می شه ساعت ها پاش نشست و خسته نشد. به علاوه بازی به خاطر قابلیت ساخت و سازش هیچ وقت تکراری نمی شه و باعث می شه که هر دفعه بازی رو تجربه می کنین براتون با دفعه قبلی فرق داشته باشه. ولی خب گرافیک کارتونی بازی هم می تونه خیلی آزار دهنده باشه ولی همونطور که گفتم این نکته به تکراری نشدن بازی کمک می کنه. در کل بازی برای کسانی که عاشق سبک بتل رویالند می تونه تجربه خوبی باشه ولی من زیاد با بازی حال نم

به لطف Trial یه هفته ای که به صورت مجانی منتشر شد من تونستم بخش بتل رویال بازی رو تجربه کنم و هر توضیحی که می دم فقط راجب بخش بتل رویال بازی هست. بازی فوق العاده گیم پلی خوب و سریعی داره اما دیر بازیابی شدن تکسچر ها می تونه آزار دهنده باشه. رنگ بندی باز مثل همه و همه محیط ها مثل هم طراحی شدن طوری که اگه آدم 2 ساعت پشت سر هم بشینه بتل رویالو بازی کنه خستش می شه. اما نقطه قوت بازی فقط بر می گرده به گیم پلی سریع و گان پلی روانش. در کل بازی ایه که ارزش تجربه رو داره