برا منی که از بچگی عاشق مرد عنکبوتی بودم بازی با این داستان جذاب و روایت خوبی که داشت و تیکه های با مزه ای که پیتر مینداخت راضی کننده بود. هرچند که رو نبردای بازی خیلی بیشتر می تونستن کار کنن و متنوع ترش کنن یا مرحله های فرعی رو پر چالش تر کنن (که البته خود داستان هم چالش آنچنانی نداشت و بعد اینکه یکم بازی اومد دستت بازی آنچنان پیچیدگی ای نداره و خیلی ساده می شه) ولی با این همه بازی برای من راضی کننده بود. اولاش اصلا به بازی امید نداشتم و گمون می کردم خاطراتی که از مرد عنکبوتیای قبلی دارم خراب کنی ولی واقعا اونطوری که باید روی بازی کار شده بود. در کل بازی ایه که یه بار ارزش تجربه رو داره.

خدا کنه این یکی دیگه خوب از آب در بیاد

اولش خیلی به داستان بازی امیدوار بودم ولی وقتی داستان بازی رو تموم کردم اصلا اون چیزی که انتظارشو داشتمو نگرفتم. داستان بازی که اصلا خوب شروع نشد و تا سه چهار تا مرحله آغازین بازی کلا داستان خیلی ضعیف و ساده بود ولی چند تا مرحله رو که رد می کنی داستان بازی بهتر می شه با این که بازم به اون اندازه ای که باید نمی رسه و همش فراز و نشیب داره. واقعا حیف اسم مدرن وارفر که روی این بازیه چون که اصلا در حد مدرن وارفرای قبلی نبود. همه ی نسخه های قبلی داستان کامل و بی نقصی داشتن اما داستان این نسخه اونطوری که باید نبود. بخش اسپشال آپس بازی که کلا خیلی بی خوده و هیچ منطقی توش نیست. من کلا از بتل رویال خوشم نمیاد طبیعیه که با وارزون حال نکنم. اما بهترین و برجسته ترین بخش مدرن وارفر یعنی بخش چند نفره (مولتی پلیر) هست که به بازی ارزش می ده و می تونه با اون گیم پلی روون، با اون گان پلی خفنی که داره با این تنوع اسلحه و این همه حالتای مختلف از تیم دث مچ گرفته تا گان فایت و کلی بخش دیگه ساعت ها سرگرمت کنه.

همچنان خوب ولی نه به خوبی نسخه اول. من با نسخه اول جنگ های صلیبی زندگی کردم. شبمو به امید بازی کردن اون نسخه روز می کردم. تو این نسخه تخریب پذیری یکم بهتر شده بود ولی اونقدری که نسخه اول به دلم نشست این نسخه نشنست.

هیچ نتیجه اخلاقی ازش نگرفتم اصا نمی دونم هدفشون از ساخت این بازی چی بود فقط وقتی بازی تموم شد یاد داستان سی مرغ عطار نیشابوری افتادم

گرافیک بازی خیلی خیلی پیشرفت داشت نسبت به نسخه پیش. اصا با جهان واقعی مو نمی زد. ولی انیمیشنای بازی هنوز اونطوری که باید نبودن و اصلا در حد یه بازی نسل هشتی روش کار نشده بود. داستان بازی کامل خوب یا بد نبود افت و خیز زیاد داشت. در کل این نسخه و نسخه سوم برای من بهترین آنچارتدایی ان که بازی کردم

داستان بازی خیلی کامل و قشنگ و دلنشین بود. تو عمرم هیچ بازی ندیده بودم که داستان به این خوبی و کاملی داشته باشه. کمتر بازی بوده که بین بازی باز و شخصیتای بازی این همه ارتباطو بر قرار کنه. تا این حد همزاد پنداری کنی که هر اتفاق کوچیک و بزرگ بازی روت کارساز باشه و با شخصیتای بازی بخندی، خوشحال شی، عصبانی شی یا هر چیزی که توی دنیای واقعی اتفاق می افته. بازی خیلی جنگ ابزار داشت. از چاقو و تبر و قمه گرفته تا تفنگاش که هر کدومش ویژست و یه کاربردی داره. حتی برای تفنگ یا کمونت هم می تونستی تیرای مختلف شخصی سازی کنی. آخر سر باید بگم که رد دد فقط یه بازی نیست؛ رد دد یه طور سبک زندگیه

[نظری برای این بازی ثبت نشده است]

اولای بازی واقعا یه چیز ویژه بود. بازی خیلی خوب شروع شد. وسطای بازی هم صحنه های ترسناکی داشت و خوب پیش می رفت ولی آخرای بازی خیلی با من نساخت. من که نفهمیدم آخرش چی شد ولی در کل بازی خوب بود

[نظری برای این بازی ثبت نشده است]